W przypadku pacjentów, który mają chroniczne objawy takie jak senność w ciągu dnia, uporczywe chrapanie, wybudzanie się w środku nocy lub problemy z oddychaniem, lekarz może zasugerować wykonanie polisomnografii, czyli badania snu. Pozwala ono zbierać informacje o funkcjach organizmu podczas spoczynku, co może pomóc w zdiagnozowaniu i wyleczeniu licznych zaburzeń.

Czym jest badanie snu?

Polisomnogram (PSG) składa się z wielu testów, które mierzą funkcje fizyczne związane ze snem. Zalicza się do nich:

• Elektroencefalografia (EEG) – mierzy i rejestruje fale mózgowe podczas snu, co pomaga określić, jak długo trwają poszczególne etapy snu;
• Elektromiografia – monitoruje i analizuje skurcze mięśni;
• Elektrokardiografia (EKG) – za pomocą elektrod przyklejonych do skóry EKG mierzy impulsy elektryczne w sercu i może identyfikować nieregularne, wolne lub podwyższone tętno;
• Pulsoksymetria – urządzenie można przymocować do palca lub płatka ucha w celu pomiaru poziomu tlenu we krwi;
• Elektrookulografia –  mierzy ruchy gałek ocznych, co pozwala oszacować etapy snu;
• Czujniki przepływu powietrza i pletyzmograficzne pasy napinające – czujniki w pobliżu nosa i ust mierzą przepływ powietrza, a pasy są przymocowane do klatki piersiowej i brzucha w celu monitorowania ruchów związanych z wysiłkiem oddechowym;
• Rejestrator dźwięku – odbiera odgłosy chrapania.

Polisomnografię wykonuje się zwykle w nocy w klinice, chociaż niektóre jej etapy można przeprowadzić w domu pacjenta.

Dlaczego przeprowadza się badania snu?

Polisomnografia służy do wykluczenia lub zdiagnozowania zaburzeń, takich jak:

• bezdech senny i inne zaburzenia oddychania związane ze snem,
• narkolepsja,
• napady nocne,
• zaburzenia zachowania podczas snu z szybkim ruchem gałek ocznych (REM),
• zaburzenia ruchowe związane ze snem, takie jak okresowe zaburzenia ruchowe kończyn.

Wyniki polisomnografii mogą również pomóc lekarzom ustalić obecność lub powód innych chorób, takich jak np. nadciśnienie czy problemy z oddychaniem. Chociaż polisomnografia nie jest ogólnie stosowana w zaburzeniach rytmu okołodobowego snu i czuwania, wyniki mogą wskazywać na rozbieżności wskazujące na nieprawidłowy tryb życia. Lekarze mogą zlecić polisomnografię, aby pomóc w rozpoznaniu bruksizmu podczas snu (zgrzytanie zębami) lub parasomnii, takich jak lunatykowanie, nawet jeśli badanie snu nie jest w takich przypadkach wymagane.

Czego można się spodziewać podczas badania snu?

Pełna polisomnografia zwykle odbywa się w laboratoriach, które przypominają pokoje hotelowe z wygodnymi łóżkami. Zwykle przyjeżdża się do ośrodka monitorowania snu około dwie godziny przed normalnym pójściem spać i spędza się tam noc.

Przed położeniem się technik zakłada pacjentowi elektrody, pas oddechowy, czujniki przepływu powietrza i pulsoksymetr. Podczas snu pracownicy monitorują tętno i wzorce oddychania. Chociaż zasypianie przy podłączeniu do aparatury może na początku wydawać się niemożliwe, to lekarze i personel zadbają o to, by zapadnięcie w sen było komfortowe.

W przypadku, gdy pacjent cierpi na obturacyjny bezdech senny o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, lekarz może zlecić przeprowadzenie badanie snu w domu. Takie testy obejmują mniej czujników, więc nie są odpowiednie do diagnozowania innych zaburzeń snu.